Если Игорь разъяснит вот это, то будет больше понимания.
Po napaści króla szwedzkiego Gustawa II Adolfa na Polskę, 14 lipca 1626 roku Elbląg został poddany Szwedom.
Władzę sprawował gubernator Prus Królewskich kanclerz Axel Oxesntiern. Szwedzka wojna zakończona 6-letnim pokojem zawartym w 1629 roku w Altmarku (Starym Targu) pozostawiły w szwedzkich rękach wiele nadmorskich miast, w tym Elbląg.. Szwedzi okupowali tereny te do zawarcia rozejmu w 1635 roku w Sztumskiej Wsi.
Miasto Elbląg uznało panowanie szwedzkie i uzyskało oprócz istniejących praw i wolności, rok później prawo do bicia monet, które dotyczyło również bicia monet ze złota. Dzierżawca Marcus Philipsohn, na zlecenie Miasta Elbląga rozpoczął w 1628 r. bicie monet. Małe elbląskie monety nie były przez mieszkańców akceptowane z powodu niskiej jakości, duże z kolei, pierwsze w ogóle Elblągu, były bite tylko w małych ilościach. Pomimo skarg władz miejskich jakość bitych monet nie poprawiała się. Szwedzki gubernator graf Axel Oxenstierna cofnął miastu zarządzanie mennicą i zawarł nową umowę z Marcello Philips (Marschall Philipson, Marschellio Philipßen i Marcus Philipson) i nowym wspólnikiem Bendix Steffens.
Sukcesu jednak nie było. Monety pogarszały się dalej, poza granicami nie były akceptowane a w 1633 roku w Polsce zostały zabronione.
Mennica miejska biła więc półtoraki i szelągi zgodne z polską stopą menniczą, lecz o znacznie obniżonej zawartości srebra. Na monetach widniało imię Gustawa Adolfa jako emitenta.
Niepełnowartościowa moneta była wzorowana na drobnej monecie polskiej i zgodnej z polskimi nominałami: szeląg, grosz , półtorak i trojak.
------------------------------------------------------------------------
Półtoraki były monetami o wartości półtora grosza (1 1/2 grosza - 3 półgrosze), bite w Polsce i na Litwie w XVII-XVIII w., w latach 1619-1627.
Pierwsze półtoraki były wybijane już w 1614 roku i miały wypełnić lukę między groszem a trojakiem. Pierwsze monety wychodziły z mennic w Krakowie i Bydgoszczy, a na awersie widniał orzeł polski.
W późniejszym czasie bicie monety ograniczono do mennicy w Bydgoszczy (1617-1627) oraz mennicy w Wilnie (1619-1620) i Rydze.
W 1615 roku orła na awersie zastąpiła tarcza herbowa z koroną u góry i pięcioma polami, w których umieszczono podwójnie Orła i Pogoń oraz Snopek Wazów.
Rewers był wzorowany na groszu brandenburskim i przedstawiał jabłko królewskie, które z czasem ulegało pewnym modyfikacjom.
Półtoraki były bite ze słabego srebra (ok. 0.469). W zamierzeniu miały służyć tylko do handlu nadgranicznego, a dzięki słabemu srebru chciano uniknąć wywozu monety poza granice Rzeczypospolitej. Była to moneta o niezbyt wielkiej wartości i często niezbyt starannie wykonana.
Trójka u dołu na awersie oznacza równowartość trzech półgroszy. Cyfra 24, wpisana w jabłko królewskie na rewersie to wskazanie, że 24 półtoraki równały się talarowi.
Tak miało być na początku, ale szybko wartość monety spadała, spowodowana wzrostem cen w tamtych czasach, co z kolei odbiło się na wzroście wartości monet talarowych i dukatowych.
